ช่างสังเกต

    ระหว่างขับรถทางไกลกลับจากการทำธุระที่ต่างจังหวัด ภรรยาผมซึ่งปกติจะมีหน้าที่สองประการระหว่างการเดินทางคือ

      ไม่ฝอยก็ฟุบ

      ฝอยในที่นี้คือ ชวนคุยเจื้อยแจ้วไปตลอดทาง

      ฟุบในที่นี้คือ เมื่อฝนฟ้าอากาศภายนอกรถเป็นใจ เธอก็จะปรับเบาะเอนนอนหลับสนิทอย่างสบายอารมณ์

      ฝอยก็ดี เพราะทำให้ผมซึ่งเป็นคนขับไม่ง่วง

      ฟุบก็ดี เพราะทำให้ผมอีกนั่นแหละไม่ต้องเสียสมาธิในการขับรถไปตามสารพัดเรื่องที่เธอสรรหามาเล่า

   
    ส่วนใหญ่เรื่องที่เธอนำมาเล่าก็มักจะเป็นเรื่องที่ได้รับแรงบันดาลใจ มาจากสารพัดป้ายข้างทางนั่นเอง เช่น

    “คิกคัก คิกคัก พี่ๆดูนั่นสิ หมู่บ้านอะไรชื่อตลกจัง ชื่อ หมู่บ้านเสียว ”

    
     หรือไม่ก็

    ” พี่ๆๆ ไม่แวะร้านนั้นหน่อยเหรอ เขาบอกว่าอาหารอร่อย แต่ไม่ดีกว่านะ ไม่เห็นมีคนเลย”

    

          หรือแบบนี้ก็มีนะ

    ” Outlet outlet outlet !(คือ พยายามจะสะกดจิตผมให้แวะที่สถานที่บางแห่งที่เธอต้องการ)”

        และ ฯลฯ

     
     แต่อยู่ๆผมก็สะดุดหูเข้าให้กับอีกเรื่องที่เธอตั้งคำถามขึ้นมาแบบไม่มีทั้งปี่และขลุ่ย

   
      “เอ ทำไมไม่ใช้คำอื่นนะ…. ทำไมต้องใหม่สุดๆหรือไม่ก็เก่าสุดๆไปเลยหล่ะ”

   
   ลองเดาสิครับว่าภรรยาผมกำลังหมายถึงอะไร

     3

     2

     1

       หมดเวลา!

     คำตอบก็คือ “กาแฟ”

   
    คือคุณเธอหมายถึงว่า กาแฟเนี่ย ถ้าไม่เจอป้ายโฆษณาว่า “กาแฟสด” ก็จะต้องเป็น

      “กาแฟโบราณ”

   

    เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังพยายามทดลองประดิษฐ์คำใหม่ลองดูว่ามันพอที่จะเข้าท่ากว่าหรือไม่

   
  “กาแฟใหม่ ” ก็ใช้ไม่ได้

    “กาแฟเก่า” ยิ่งแย่เข้าไปอีก

   

    ที่เล่ามาแบบไร้สาระล้วนๆนี้ ก็เพราะต้องการจะแสดงให้เห็นถึงตัวอย่างที่เขามักจะพูดกันว่า

    ความคิดสร้างสรรค์ ต้องเริ่มจากการสังเกตและตั้งคำถาม

    และในกรณีของภรรยาผมนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะไปได้ไกลที่สุดก็คือ

    สังเกตและตั้งคำถาม

   

   
   ส่วนความคิดสร้างสรรค์นั้น ยังไม่สามารถไปถึงได้จนกระทั่งบัดนี้  🙂                                   

Posted via email from gof’s posterous